Òs moeder die zaej nog toen ik van huus ging
Mien jungske gedraag òw, let òp òw ping, ping
Ik zaej: "Moe, mák òw nòw már gén dikke bieën"
'k Heb mien knip vol gelaaje, 't is net enne stieën

Weej wasse en weej schrobbe en weej koke wat af
Weej jage dur 't huus van 's merges zes uur af
Weej knaoje noeët en doen âltied òs dagelekse plicht
En barste mit òs vertigste toch van de jicht
Mar nòw is 't toch moj gewist, weej pikke 't nie mér

Drieëndertig jaor wat een schónne tied
Drieëndertig jaor van klaene knol to groeëte biet
Vur jong en âld, vur goej en kwaoj
Òs Knöllekeslând dat is zó moj
Vur òw en vur meej
Vur de hieële parteej
Is dat alles nog nie vurbeej

Refrein:
Knölleke Knölleke Knölleke kos dat zoeë már blieve
Knölleke Knölleke Knölleke was dat már waor
Geej blieft vur meej bestaon
Dat zal noeët ovver gaon
Want weej huuëre tesame as en ster en maon
Want weej huuëre tesame as en ster en maon

Refrein:
Tusse Venroj en Luuëne, daor stöt al veule jaore lang
Òzze eigen lange Jan, stöt rechtop en niemes kriegt 'm bang
Tusse Venroj en Luuëne, mit de kop rechtóp ien de wiend
Ge hoeft 'm nie te vraoge of heej dat lekker viend

't Was tege de carnaval, mien vrouw laej wat te miere
Ik zaej gót nòw vanaovend mit, d'r velt wér wat te viere
Zeej greep meen án en kuste meej, ik rákte van de wap
Weej drinke sinds dén daag alllieën nog Knollevraeterssap
En wette wat ze zaej?