Die Männer – Druuëg
Langsam kumt ‘t dichterbeej, dat iëne moment…
As de vastelaovend daor is, dan bliēve weej wer Knolle bolle jao…
Liep dur de tent, ik wooj nie gaon, toen zag ik ur daor zoëe staon,
Ze laacht nor meej vanáf d’n tap, oh mien God wat is ze knap!
Ze ligt zó lekker ien de hând, mien hartje stör vur ur ien brând
Ik kiek ur an van top tot tieën, ‘t liefst neem ik ur metieën!
Refrein (2x):
Druuëg stoj ik al láng, en ik vuūl zó’n dráng!
Ik heb ‘t host gehad… gaef meej gauw wat gerstenat!
Same aoveral nor toe, ik bin ur nog láng nie moe,
Dit is ‘t mojste was d’r is, en iets wat ik nie gaer mis,
Mar maej wert ‘t meej teveul, en dan griep ik 0.0
Mar ik mis òw en besef, geej waart mien echte bff!
Refrein (3x)
Gaef meej gauw wat gerstenat!
Gaef meej gauw wat gerste… Nat!
Tekst: Bram Litjens, Roy Janssen en Arno Geurts
Meziek: Frans Theunisz